solidari@szapatistas

Το νέο μπλογκ της συλλογικότητας:

solidarioszapatistas.espivblogs.net

El nuevo blog de la asamblea de “Solidari@s anarquistas, antiautoritari@s y libertari@s es:

solidarioszapatistas.espivblogs.net

Την 1^η Ιανουαρίου 1994 οι ιθαγενείς ζαπατίστας καταλαμβάνουν τις πόλεις και τα χωριά της νοτιοανατολικής πολιτείας Τσιάπας και κηρύσσουν τον πόλεμο στην κυβέρνηση του Μεξικού. Το «φτάνει πια» των χιλιάδων εξεγερμένων θα γίνει η κραυγή ενός κινήματος που αποφασίζει να αυτοχειραφετηθεί και να εξεγερθεί ενάντια σε κάθε μορφή εξουσίας, ηγεμονισμού και πρωτοπορίας, να έρθει σε ανοιχτή σύγκρουση με το κράτος και τους μηχανισμούς του, να συναντηθεί με τους αγώνες και τα αντισυστημικά κινήματα των από κάτω του Μεξικού και του κόσμου για να δημιουργήσει ένα «εμείς» που δεν γνωρίζει γεωγραφικά σύνορα και αποστάσεις και το οποίο χαρακτηρίζεται από μια συλλογική συνείδηση και έναν συλλογικό βηματισμό που αντιπαλεύει τις λογικές της διαπραγμάτευσης, της εξάρτησης από το σύστημα και τους θεσμούς και της διαμεσολάβησης και χτίζει την αυτονομία του μέσα από την αυτοχειραφέτηση των από κάτω.

ΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΤΗΣ ΑΝΤΙ-ΕΞΕΓΕΡΣΗΣ Ή ΑΛΛΙΩΣ ΠΟΛΕΜΟΣ ΧΑΜΗΛΗΣ ΕΝΤΑΣΗΣ

Από τις πρώτες κιόλας μέρες της εξέγερσης ο EZLN και οι ζαπατιστικές κοινότητες δέχθηκαν μια ανελέητη επίθεση σε όλα τα μέτωπα από το κράτος και την πολιτική και οικονομική εξουσία (πρωτοφανούς αγριότητας στρατιωτικές επιθέσεις, βομβαρδισμοί, καταστροφή κοινοτήτων, δολοφονίες, βιασμοί, δημιουργία του Στρατηγικού Σχεδίου της Αντι-εξέγερσης» που περιλαμβάνει μεταξύ άλλων την συγκρότηση, οργάνωση, χρηματοδότηση και εκπαίδευση παραστρατιωτικών οργανώσεων) . Ενορχηστρωτής και επικεφαλής αυτής της επίθεσης είναι το Θεσμικό Επαναστατικό Κόμμα – PRI(ένα κόμμα που επί 70 χρόνια κυβερνούσε το Μεξικό και ήταν υπεύθυνο για τον λεγόμενο «βρώμικο πόλεμο» της περιόδου από τα τέλη της δεκαετίας του 60 έως τις αρχές της δεκαετίας του 80, ο οποίος χαρακτηριζόταν από την εξόντωση, τις δολοφονίες, τις εξαφανίσεις και τις φυλακίσεις χιλιάδων αγωνιστών).

Μετά από ένα διάλειμμα 12 ετών όπου στην κυβερνητική εξουσία τοποθετείται το ακροδεξιό Κόμμα Εθνικής Δράσης – PAN(το οποίο θα αφήσει πίσω του πάνω από 70.000 νεκρούς στον υποτιθέμενο «πόλεμο ενάντια στα καρτέλ των ναρκωτικών»), το Θεσμικό Επαναστατικό Κόμμα (PRI) επανέρχεται στην εξουσία με επικεφαλή τον Ενρίκε Πένια Νιέτο, υπεύθυνο της βίαιης εισβολής της αστυνομίας στην κοινότητα Ατένκο της πολιτείας του Μεξικού και της βάναυσης καταστολής του Κινήματος Για την Υπεράσπιση της Γης που είχε ως αποτέλεσμα την δολοφονία δύο αγωνιστών, τον τραυματισμό και τη σύλληψη εκατοντάδων αλλά και τον άγριο βασανισμό των συλληφθέντων, κυρίως των γυναικών που έζησαν τον εφιάλτη του βιασμού και των σεξουαλικών βασανιστηρίων. Ο νέος πρόεδρος με τη στήριξη όλων των κομμάτων του πολιτικού φάσματος δείχνει από την πρώτη στιγμή τις προθέσεις του. Ολομέτωπη επίθεση και καταστολή των κινημάτων των από κάτω, εφαρμογή μιας σειράς αντικοινωνικών νόμων νεοφιλελεύθερης έμπνευσης που αφορούν την εργασία, την εκπαίδευση, τα πολιτικά και κοινωνικά δικαιώματα, την ασφάλεια, τη δικαιοσύνη, την πώληση φυσικού πόρων κλπ. Στην πολιτεία της Τσιάπας την εξουσία αναλαμβάνει από το 2012 το Πράσινο Οικολογικό Κόμμα του Μεξικού ή αλλιώς το μεταμφιεσμένο PRI (Θεσμικό Επαναστατικό Κόμμα) «ονομασία με την οποία το PRI κυβερνά την Τσιάπας». Στόχος της πολιτειακής και της ομοσπονδιακής κυβέρνησης η εφαρμογή των συμφωνιών ελεύθερου εμπορίου, ή Μεσοαμέρικα, ή Πουέμπλα Παναμά (ή όπως αλλιώς βαφτίζονται) με τους βόρειους γείτονες και περιλαμβάνουν: οικοτουριστικά προγράμματα, διάνοιξη μεγάλων αυτοκινητόδρομων, κυρίως στην περιοχή της ζούγκλας Λακαντόνα, εκμετάλλευση του υπεδάφους και του φυσικού πλούτου, εκσυγχρονισμό της γεωργίας (βλέπε εισαγωγή μεταλλαγμένων σπόρων βιομηχανικών λιπασμάτων/φυτοφαρμάκων), δημιουργία 6 νέων ζωνών που προορίζονται για εργοστάσια μακιλαδόρας (τα κέρδη των οποίων εξαρτώνται κυρίως από τη χρησιμοποίηση φτηνού εργατικού δυναμικού), πλήρη στρατιωτικό έλεγχο , ανακοπή του μεταναστευτικού ρεύματος προς τις ΗΠΑ μέσα στα όρια του Μεξικού κλπ). Απαραίτητη προϋπόθεση για την επιτυχή εφαρμογή των προγραμμάτων αυτών στην περιοχή είναι η εξόντωση της ζαπατιστικής αυτονομίας και των αντιστάσεων των από κάτω. Έτσι, τίθεται σε λειτουργία το σχέδιο της αντι-εξέγερσης και του πολέμου «χαμηλής έντασης».

Συνεχίζοντας, λοιπόν, το έργο του προκατόχου του Κεντροαριστερού Σαμπίνες, ο κυβερνήτης Μανουέλ Βελάσκο, εξαπολύει επίθεση σε τρία κυρίως μέτωπα: το οικονομικό, το στρατιωτικό και το προπαγανδιστικό. Προωθεί οικονομικά προγράμματα σε περιοχές με ζαπατιστική επιρροή, κύριο χαρακτηριστικό των οποίων είναι η εγκατάλειψη του δικαιώματος στην κοινοτική γη (εχίδο) και η αποδοχή τίτλων ατομικής ιδιοκτησίας (με δικαίωμα πώλησής της), οικοτουριστικά προγράμματα, την εκμετάλλευση του εδάφους και του υπεδάφους της Τσιάπας, προχωρά στη δημιουργία «χωριών-προτύπων», (παρόμοιων με τους ιθαγενικούς καταυλισμούς που κατασκεύαζαν οι φεουδάρχες και στόχο είχαν τον έλεγχο και την αποτελεσματικότερη εκμετάλλευση των δουλοπαροίκων) και σε διάνοιξη αυτοκινητόδρομων. Σε στρατιωτικό επίπεδο, ο στρατός εκσυγχρονίζεται όλο και περισσότερο με τη βοήθεια των βόρειων συμμάχων, ο αριθμός των στρατοπέδων στην περιοχή αυξάνεται, ενώ παράλληλα οργανώνονται, χρηματοδοτούνται, εκπαιδεύονται και απολαμβάνουν πολιτικής κάλυψης παραστρατιωτικές οργανώσεις. Ο τρόπος εφαρμογής του σχεδίου λεηλασίας της γης είναι ο εξής:

1. Αρπαγή και έλεγχος των ανακτημένων ζαπατιστικών εδαφών από τους παραστρατιωτικούς μέσω των μεθόδων της εισβολής και του εκτοπισμού των βάσεων στήριξης του EZLN, ενέργεια η οποία βαφτίζεται «ενδοκοινοτική διένεξη».

2. Τα μέλη των παραστρατιωτικών οργανώσεων που αναλαμβάνουν να φέρουν εις πέρας την επιχείρηση, λαμβάνουν νόμιμους τίτλους ιδιοκτησίας των εδαφών.

3. Το έδαφος στη συνέχεια περνά στα χέρια των μεγάλων εταιριών οι οποίες θα αποκομίσουν τεράστια κέρδη από την εκμετάλλευση του υπεδάφους και του εδάφους.

ΕΝΟΠΛΕΣ ΕΠΙΘΕΣΕΙΣ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΩΝ ΕΞΕΓΕΡΜΕΝΩΝ ΖΑΠΑΤΙΣΤΙΚΩΝ ΚΟΙΝΟΤΗΤΩΝ

Την Παρασκευή 2 Μαΐου 2014 οι βάσεις στήριξης του EZLN της κοινότητας της Realidad, έδρα του καρακόλ 1, δέχονται οργανωμένη ένοπλη επίθεση από μέλη της παραστρατιωτικής οργάνωσης CIOAC – HISTORICA (Ανεξάρτητο Κέντρο Εργατών Γης και Αγροτών – Ιστορικό,) και των κομμάτων PVEM (Πράσινο Οικολογικό Κόμμα του Μεξικού) και PAN (Κόμμα Εθνικής Δράσης). Κατά τη διάρκεια της επίθεσης δολοφονείται βάναυσα ο σύντροφος ζαπατίστας Γκαλεάνο, δάσκαλος του «Μικρού Σχολείου για την Ελευθερία σύμφωνα με τους/τις Ζαπατίστας» και τραυματίζονται άλλοι 15 ενώ καταστρέφονται το αυτόνομο σχολείο και η κλινική καθώς και το αρδευτικό δίκτυο. Σύμφωνα με τα πρώτα αποτελέσματα της έρευνας του EZLN: «επρόκειτο για μια προσχεδιασμένη επίθεση, που οργανώθηκε στρατιωτικά και πραγματοποιήθηκε με δόλο, προμελέτη και από πλεονεκτική θέση και η οποία καταγράφεται μέσα στο κλίμα που έχει δημιουργηθεί και προωθηθεί από τα πάνω». «Εμπλέκεται επίσης τουλάχιστον η κυβέρνηση της πολιτείας της Τσιάπας και μένει να ανακαλύψουμε το βαθμό εμπλοκής και της ομοσπονδιακής κυβέρνησης». Αμέσως, με κατασκευασμένα και πληρωμένα από την κυβέρνηση και τους παραστρατιωτικούς ρεπορτάζ, τα ΜΜΕ αναλαμβάνουν να φέρουν εις πέρας το έργο της προπαγάνδας και της συκοφάντησης. Αρχίζει να στήνεται το σκηνικό της «ενδοκοινοτικής σύγκρουσης» και της ανάγκης «παρέμβασης του κράτους» το οποίο εμφανίζεται ως «ουδέτερος διαμεσολαβητής για την ειρήνευση». «Έτσι συνεχίζονται η στρατιωτικοποίηση, οι υστερικές φωνές του εξημερωμένου τύπου, οι προσποιήσεις, τα ψέματα, οι διώξεις». Τα ΜΜΕ στην υπηρεσία της αντι-εξέγερσης.

Δύο μήνες πριν, στις 30 Ιανουαρίου, 300 παραστρατιωτικοί των οργανώσεων CIOAC-Democrática και ORCAO (που πρόσκειται στο κεντροαριστερό Κόμμα της Δημοκρατικής Επανάστασης – PRD) επιτίθενται σε ζαπατιστικές βάσεις στήριξης της κοινότητας 10 deAbril, του καρακόλ της Μορέλια. Από την επίθεση τραυματίζονται 6 σύντροφοι ζαπατίστας οι 3 σοβαρά.

Η ΕΞΕΓΕΡΜΕΝΗ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ ΔΕΝ ΠΑΡΑΔΙΝΕΤΑΙ, ΔΕΝ ΞΕΠΟΥΛΙΕΤΑΙ

Οι ζαπατίστας, παρά τον συνεχή και ανελέητο πόλεμο, δεν παραδίνονται, δεν ξεπουλιούνται. «Εμείς οι ζαπατίστας, είμαστε εδώ. Εδώ θα βρισκόμαστε και θα φτάσουμε ως το τέλος». Το μήνυμα που στέλνουν είναι «ένα μήνυμα αγώνα και αντίστασης» ενάντια στο καπιταλιστικό σύστημα, ένα μήνυμα εξέγερσης ενάντια σε κάθε μορφή εξουσίας, ένα μήνυμα δημιουργίας ενός κόσμου ελεύθερου. Αναγνωρίζοντας τον εαυτό μας ως κομμάτι αυτού του παγκόσμιου ψηφιδωτού των αδιαμεσολάβητων αντιστάσεων και αγώνων, εκφράζουμε την αλληλεγγύη μας στον ζαπατιστικό λαό και ενώνουμε τις φωνές μας για να φτάσουν ως τον σύντροφο Γκαλεάνο, φωνές που λένε πως ο αγώνας για έναν κόσμο με ελευθερία, ισότητα, αξιοπρέπεια και αλληλεγγύη θα δίνεται παντού και πάντα μέχρι την τελική νίκη…

«Μας συμβούλεψαν να φανούμε λογικοί και να υπογράψουμε τη συμφωνία, μας είπαν ότι η κυβέρνηση θα μας αποτελείωνε σε λίγες ώρες ή το πολύ μέρες αν δεν την υπογράφαμε. Μας συμβούλεψαν να συμβιβαστούμε με όσα μας προσέφεραν και να περιμένουμε. Μας υπέδειξαν το λογικό: να παραδοθούμε για να ζήσουμε. Ποιος μπορεί να ζήσει με αυτή την ντροπή; Ποιος ανταλλάσσει την αξιοπρέπειά του με τη ζωή του; Αυτές οι λογικές συμβουλές ήταν άχρηστες. Σε αυτή τη γη, εδώ και χρόνια, βασιλεύουν η ανυποταξία και η αξιοπρέπεια.»

EZLN, 1994

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΙΣ ΕΞΕΓΕΡΜΕΝΕΣ ΖΑΠΑΤΙΣΤΙΚΕΣ ΚΟΙΝΟΤΗΤΕΣ ΚΑΙ ΤΟΝ EZLN

Ο ΠΟΝΟΣ ΚΑΙ Η ΟΡΓΗ

ΖΑΠΑΤΙΣΤΙΚΟΣ ΣΤΡΑΤΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΘΝΙΚΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ

ΜΕΞΙΚΟ

8 Μαΐου 2014

Προς τις συντρόφισσες και τους συντρόφους της Έκτης:

Σύντροφοι:

Στην πραγματικότητα, η ανακοίνωση ήταν ήδη έτοιμη. Περιεκτική, ακριβής, ξεκάθαρη όπως πρέπει να είναι οι ανακοινώσεις. Αλλά… μμμ… ίσως αργότερα.

Γιατί τώρα ξεκινά η συνέλευση με τις συντρόφισσες και τους συντρόφους-βάσεις στήριξης της Ρεαλιδάδ.

Τους ακούμε.

Γνωρίζουμε εδώ και καιρό τον τόνο και το αίσθημα στη φωνή τους: πόνος και οργή.

Σκέφτομαι λοιπόν ότι μια ανακοίνωση δε θα αντανακλούσε αυτό ακριβώς.

Ή τουλάχιστον όχι σε όλη του την έκταση.

Βέβαια, ίσως ούτε ένα γράμμα, αλλά τουλάχιστον, ακόμα κι αν πρόκειται για μια χλωμή αντανάκλαση, μπορώ να κάνω μια προσπάθεια μέσα από αυτά τα λόγια.

Γιατί…

Εξαιτίας του πόνου και της οργής αψηφήσαμε τους πάντες και τα πάντα πριν από 20 χρόνια.

Και εξαιτίας του πόνου και της οργής φορέσαμε ξανά τις μπότες, τη στολή μας, ζωστήκαμε το πιστόλι και καλύψαμε το πρόσωπό μας.

Και τώρα βάζω ξανά τον παλιό και φθαρμένο σκούφο με τα 3 κόκκινα πεντάκτινα αστέρια.

Είναι ο πόνος και η οργή που έφεραν τα βήματά μας ως τη Ρεαλιδάδ.

Πριν λίγα λεπτά, αφού εξηγήσαμε ότι ήρθαμε απαντώντας στο αίτημα για βοήθεια του Συμβουλίου Καλής Διακυβέρνησης, ένας σύντροφος-βάση στήριξης, δάσκαλος στα μαθήματα «Η Ελευθερία σύμφωνα με τους/τις Ζαπατίστας», μας είπε πάνω κάτω τα εξής:

«Σου το λέμε ξεκάθαρα σύντροφε υποδιοικητή, αν δεν ήμασταν ζαπατίστας και είχαμε πάρει εκδίκηση, θα είχε γίνει σφαγή. Γιατί είμαστε πολύ θυμωμένοι με όσα έκαναν στον σύντροφο Γκαλεάνο. Όμως είμαστε ζαπατίστας και το θέμα δεν είναι η εκδίκηση αλλά η δικαιοσύνη. Περιμένουμε λοιπόν τι θα μας πείτε και αυτό θα πράξουμε.»

Ακούγοντάς τον αισθάνθηκα ζήλεια και λύπη.

Ζήλεια για όσους είχαν το προνόμιο να έχουν δασκάλους και δασκάλες, γυναίκες και άντρες σαν τον Γκαλεάνο και σαν αυτόν που μιλά τώρα. Χιλιάδες άντρες και γυναίκες από όλο τον κόσμο είχαν αυτή την τύχη.

Και λύπη για όσους δεν θα έχουν πια δάσκαλο τον Γκαλεάνο.

Ο σύντροφος Εξεγερμένος Υποδιοικητής Μοϊσές έπρεπε να πάρει μια δύσκολη απόφαση. Η απόφασή του είναι τελεσίδικη και, αν ρωτάτε τη γνώμη μου (κάτι που κανείς δεν έκανε), αδιαμφισβήτητη. Αποφάσισε να αναβάλλει επ’ αόριστον τη συνάντηση με τους αυτόχθονες λαούς και τις οργανώσεις τους στο Εθνικό Ιθαγενικό Κογκρέσο. Αποφάσισε να αναβάλλει επίσης την εκδήλωση τιμής που προετοιμάζαμε προς τον απόντα σύντροφό μας Δον Λουίς Βιγιόρο Τοράνσο, καθώς και τη συμμετοχή μας στο Σεμινάριο με τίτλο «Η ηθική απέναντι στη Λεηλασία» που οργανώνουν σύντροφοι καλλιτέχνες και διανοούμενοι του Μεξικού και του Κόσμου.

Τι τον οδήγησε σε αυτή την απόφαση; Τα πρώτα αποτελέσματα της έρευνας, καθώς και οι πληροφορίες που φτάνουν σε μας, δε χωρούν αμφισβήτηση:

1. – Επρόκειτο για μια προσχεδιασμένη επίθεση, που οργανώθηκε στρατιωτικά και πραγματοποιήθηκε με δόλο, προμελέτη και από πλεονεκτική θέση και η οποία καταγράφεται μέσα στο κλίμα που έχει δημιουργηθεί και προωθηθεί από τα πάνω.
2. – Εμπλέκονται οι διοικήσεις της λεγόμενης CIOAC-Histórica, το Πράσινο Οικολογικό Κόμμα (ονομασία με την οποία το PRI κυβερνά την Τσιάπας), το Κόμμα Εθνικής Δράσης και το Θεσμικό Επαναστατικό Κόμμα (PRI).
3. – Εμπλέκεται επίσης τουλάχιστον η κυβέρνηση της πολιτείας της Τσιάπας και μένει να ανακαλύψουμε το βαθμό εμπλοκής και της ομοσπονδιακής κυβέρνησης.

Μια γυναίκα από τους αντίθετους μας είπε ότι ήταν έτσι κι αλλιώς προσχεδιασμένο, με στόχο να «γαμήσουν» τον Γκαλεάνο.

Εν ολίγοις: δεν επρόκειτο για κάποιο κοινοτικό πρόβλημα, όπου συγκρούονται ομάδες παρασυρμένες από την ένταση της στιγμής. Είχε σχεδιαστεί: στην αρχή ήταν οι προκλήσεις με την καταστροφή του σχολείου και της κλινικής, γνωρίζοντας ότι οι σύντροφοί μας ήταν άοπλοι και ότι θα πήγαιναν να υπερασπιστούν ό,τι, ταπεινά και με κόπο, είχαν χτίσει. Στη συνέχεια οι θέσεις που πήραν οι επιτιθέμενοι, προβλέποντας το δρόμο που θα ακολουθούσαν οι σύντροφοι από το καρακόλ μέχρι το σχολείο, και τέλος, τα καταιγιστικά πυρά εναντίον των συντρόφων μας.

Κατά τη διάρκεια της ενέδρας αυτής, οι σύντροφοί μας τραυματίστηκαν από πυροβόλα όπλα. Αυτό που συνέβη στο σύντροφο Γκαλεάνο είναι συγκλονιστικό: δεν έπεσε στην ενέδρα, τον περικύκλωσαν 15 ή 20 παραστρατιωτικοί (είναι αυτό ακριβώς, οι τακτικές τους είναι παραστρατιωτικές). Ο σύντροφος Γκαλεάνο τους προκάλεσε να παλέψουν με τα χέρια, χωρίς όπλα. Τον χτυπούσαν ενώ αυτός ελισσόταν, αποφεύγοντας τα χτυπήματα και αφοπλίζοντας τους αντιπάλους του.

Βλέποντας πως δεν μπορούσαν να τον καταφέρουν, τον πυροβολούν και μια σφαίρα στο πόδι τον ρίχνει στο έδαφος. Μετά από αυτό, η βαρβαρότητα: πέφτουν πάνω του, τον χτυπούν και τον μαχαιρώνουν με ματσέτα. Μια άλλη σφαίρα στο στήθος και πέφτει ετοιμοθάνατος. Αυτοί συνεχίζουν να τον χτυπούν. Βλέποντας ότι εξακολουθούσε να ανασαίνει, ένας δειλός του δίνει τη χαριστική βολή στο κεφάλι.

Τρεις πυροβολισμοί από κοντινή απόσταση. Και οι 3 όταν ήταν περικυκλωμένος, άοπλος αλλά χωρίς να παραδίνεται. Οι δολοφόνοι του αφού έσυραν 80 μέτρα το σώμα του, το πέταξαν.

Ο σύντροφος Γκαλεάνο έμεινε μόνος. Το σώμα του ήταν πεταμένο εκεί που κάποτε ήταν έδαφος των campamentistas, των αντρών και γυναικών από όλο τον κόσμο που έφταναν στο λεγόμενο «καταυλισμό ειρήνης» της Ρεαλιδάδ. Ήταν οι συντρόφισσες, οι γυναίκες ζαπατίστας της Ρεαλιδάδ αυτές που πήγαν, αψηφώντας το φόβο, και σήκωσαν το πτώμα του.

Ναι, υπάρχει μια φωτογραφία του συντρόφου Γκαλεάνο. Η φωτογραφία στην οποία φαίνονται όλα τα τραύματά του δίνει τροφή στον πόνο και στην οργή, αν και μόνο το άκουσμα των αφηγήσεων είναι αρκετό. Καταλαβαίνω, φυσικά, ότι η φωτογραφία αυτή θα μπορούσε να τραυματίσει την ευθιξία των ισπανόφιλων βασιλιάδων. Γι’ αυτό καλύτερα να δημοσιευθεί η φωτογραφία μιας σκηνής, ξεδιάντροπα στημένης, με μερικούς τραυματίες και τους δημοσιογράφους, κινητοποιημένους από την κυβέρνηση της Τσιάπας, να πωλούν το ψέμα της σύγκρουσης. «Διατάζει αυτός που πληρώνει». Γιατί, αγαπητέ μου, υπάρχουν τάξεις. Άλλο η ισπανική μοναρχία και άλλο οι «βρωμιάρηδες» εξεγερμένοι ινδιάνοι που σε στέλνουν στο ράντσο του Λόπες Ομπραδόρ μόνο και μόνο επειδή εκεί, λίγο μακρύτερα, πενθούν το γεμάτο αίματα πτώμα του συντρόφου Γκαλεάνο.

Η CIOAC – Histórica, η αντίπαλός της CIOAC – Independiente, καθώς και άλλες «αγροτικές» οργανώσεις, όπως οι ORCAO, ORUGA, URPA[i] και άλλες επιβιώνουν προκαλώντας συγκρούσεις. Ξέρουν ότι η δημιουργία προβλημάτων σε κοινότητες στις οποίες υπάρχει παρουσία δική μας, χαροποιεί τις κυβερνήσεις που ανταμείβουν τους αρχηγούς με προγράμματα και παχυλές δεσμίδες χαρτονομισμάτων για τις ζημιές που μας προξενούν.

Σύμφωνα με τα λεγόμενα ενός αξιωματούχου της κυβέρνησης του Μανουέλ Βελάσκο[ii]: «μας συμφέρει περισσότερο να απασχολούνται οι ζαπατίστας με κατασκευασμένα προβλήματα, παρά να οργανώνουν δραστηριότητες στις οποίες έρχονται «ξανθοί» από ολόκληρο τον κόσμο». Αυτό είπε: «ξανθοί». Είναι όντως αστείο να εκφράζεται με αυτό τον τρόπο ο υπηρέτης ενός «ξανθού».

Κάθε φορά που οι ηγέτες αυτών των «αγροτικών» οργανώσεων βλέπουν ότι ο προϋπολογισμός που προορίζεται για την επιχορήγηση των γλεντιών τους μειώνεται, δημιουργούν βάσει σχεδίου κάποιο πρόβλημα και κατόπιν τρέχουν στην κυβέρνηση της Τσιάπας, για να τους πληρώσει προκειμένου να «ηρεμήσουν».

Αυτό το «modusvivendi» των αρχηγών τους, που καλά καλά δεν μπορούν να ξεχωρίσουν την «άμμο» από το «χαλίκι», ξεκίνησε με τον «croquetas» Άλμπορες[iii], ξανάρχισε με τον Χουάν Σαμπίνες του Λόπες Ομπραδόρ[iv] και συνεχίζεται με τον αυτοαποκαλούμενο πράσινο οικολόγο Μανουέλ «ο ξανθός» Βελάσκο.

Περιμένετε ένα λεπτό…

Τώρα μιλά κάποιος σύντροφος. Κλαίει, ναι. Αλλά όλοι ξέρουμε ότι αυτά είναι δάκρυα οργής. Με τρεμάμενα λόγια λέει αυτό που νιώθουν, που νιώθουμε όλοι: δεν θέλουμε εκδίκηση, θέλουμε δικαιοσύνη.

Ένας άλλος διακόπτει: «σύντροφε εξεγερμένε υποδιοικητή, μην παρεξηγείς τα δάκρυά μας. Αυτά δεν είναι δάκρυα λύπης αλλά εξέγερσης».

Φτάνει μια αναφορά από μια συνέλευση των αρχηγών της CIOAC-Histórica, οι οποίοι λένε αυτολεξεί: «με τον EZLN δεν μπορούμε να διαπραγματευτούμε με χρήματα. Αλλά μόλις συλληφθούν όλοι όσοι εμφανίζονται στην εφημερίδα και μείνουν στη φυλακή για 4 ή 5 χρόνια, αφού ηρεμήσουν τα πράγματα θα μπορούμε να διαπραγματευτούμε με την κυβέρνηση για την απελευθέρωσή τους». Και προσθέτει κάποιος άλλος: «ή μπορούμε να πούμε ότι κι εμείς είχαμε νεκρό οπότε έχουμε ισοφαρίσει, ένας νεκρός από κάθε πλευρά κι έτσι οι ζαπατίστας θα ηρεμήσουν. Το επινοούμε ή τον σκοτώνουμε εμείς οι ίδιοι και έτσι λύνεται το πρόβλημα».

Τέλος πάντων, αυτό το γράμμα γίνεται μεγάλο και δεν ξέρω αν καταφέρνετε να νιώσετε αυτό που νιώθουμε. Ούτως ή άλλως, ο Εξεγερμένος Υποδιοικητής Μοϊσές μου ανέθεσε να σας ειδοποιήσω …

Περιμένετε…

Τώρα μιλούν στην ζαπατιστική συνέλευση της Ρεαλιδάδ.

Βγήκαμε έξω προκειμένου να αποφασίσουν ποια θα είναι η απάντηση τους σε ένα ερώτημα που τους θέσαμε: «Η διοίκηση του EZLNδιώκεται από τις κυβερνήσεις, το ξέρετε καλά, γιατί την εποχή της προδοσίας του 1995 ήσασταν εδώ. Θέλετε λοιπόν να μείνουμε εδώ για να ερευνήσουμε το πρόβλημα και να αποδοθεί δικαιοσύνη ή προτιμάτε να πάμε αλλού; Γιατί μπορεί να υποστείτε όλοι τις άμεσες διώξεις από τις κυβερνήσεις και την αστυνομία και τον στρατό τους».

Τώρα ακούω έναν νέο. Είναι γύρω στα 15. Μου λένε πως είναι ο γιος του Γκαλεάνο. Ρίχνω μια ματιά και όντως, αν και πολύ μικρός, είναι ένας μικρός Γκαλεάνο υπό διαμόρφωση. Μας λέει να μείνουμε, ότι μας εμπιστεύονται για να αποδοθεί δικαιοσύνη και να βρεθούν αυτοί που δολοφόνησαν τον πατέρα του. Και είναι έτοιμοι για όλα. Πολλαπλασιάζονται οι φωνές στο ίδιο πνεύμα. Μιλούν οι σύντροφοι. Μιλούν οι συντρόφισσες, ακόμα και τα παιδιά σταματούν το κλάμα: οι συντρόφισσες ήταν που επανασύνδεσαν το νερό παρά τις απειλές που δέχθηκαν από τους παραστρατιωτικούς. «Είναι γενναίες», λέει ένας άντρας, βετεράνος του πολέμου.

Να μείνουμε, αυτή είναι η απόφαση.

Ο Εξεγερμένος Υποδιοικητής Μοϊσές προσφέρει οικονομική βοήθεια στη χήρα.

Η συνέλευση διαλύεται. Παρόλα αυτά μπορούμε να διακρίνουμε ότι το βήμα όλων γίνεται για άλλη μια φορά σταθερό και ότι στο βλέμμα τους υπάρχει μια λάμψη διαφορετική.

Που είχα μείνει; Α, ναι. Ο Εξεγερμένος Υποδιοικητής Μοϊσές μου ανέθεσε να σας ειδοποιήσω ότι αναβάλλονται επ’ αόριστον οι δημόσιες δραστηριότητες του Μαΐου και του Ιουνίου, καθώς και τα μαθήματα της «Ελευθερίας σύμφωνα με τους/τις ζαπατίστας». Οπότε πρέπει να δείτε το ζήτημα των ακυρώσεων κλπ.

Περιμένετε…

Μας λένε τώρα ότι οι από πάνω αρχίζουν την προώθηση του λεγόμενου «μοντέλου Ακτεάλ»: «ήταν μια ενδοκοινοτική σύγκρουση για ένα λατομείο άμμου». Μμμ… έτσι συνεχίζονται η στρατιωτικοποίηση, οι υστερικές κραυγές του εξημερωμένου τύπου, οι προσποιήσεις, τα ψέματα, οι διώξεις. Εξάλλου, δεν βρίσκεται χωρίς λόγο εδώ ο γερο Chuayffet[v]. Οι επιμελείς μαθητές του αυτή τη φορά βρίσκονται στην κυβέρνηση της Τσιάπας και στις «αγροτικές» οργανώσεις.

Αυτό που θα ακολουθήσει το ξέρουμε ήδη.

Αλλά εγώ αυτό που θέλω να σας ρωτήσω με αφορμή αυτές τις γραμμές είναι το εξής:

Εμείς οδηγηθήκαμε μέχρι εδώ εξαιτίας του πόνου και της οργής. Αν εσείς νιώθετε τα ίδια, πού μπορείτε να φτάσετε;

Γιατί εμείς είμαστε εδώ, στην πραγματικότητα (Ρεαλιδάδ). Εκεί που ήμασταν πάντα.

Εσείς;

Γεια σας. Υγεία και αγανάκτηση.

Από τα βουνά του νοτιοανατολικού Μεξικού

Εξεγερμένος Υποδιοικητής Μάρκος

Μεξικό,

Μάιος 2014. 20^ο έτος από την έναρξη του πολέμου ενάντια στη λήθη.

Υ.Γ.- Οι έρευνες διεξάγονται υπό την καθοδήγηση του Εξεγερμένου Υποδιοικητή Μοϊσές. Εκείνος θα σας ενημερώσει σχετικά με τα αποτελέσματα ή θα το κάνει μέσω εμού.

Άλλο Υ.Γ.- Αν μου ζητούσαν να συνοψίσω την επίπονη πορεία μας, θα ήταν: οι δικές μας προσπάθειες έχουν στόχο την ειρήνη, οι δικές τους τον πόλεμο.

.

Σημειώσεις

[i] Παραστρατιωτικές ομάδες που «εξυπηρετούν» όλα τα κόμματα του πολιτικού φάσματος και, φορώντας το προσωπείο των «αγροτικών και ιθαγενικών οργανώσεων», αποκτούν θεσμική νομιμοποίηση.

[ii] Manuel Velasco Cuello ήαλλιώςο «ξανθός». Κυβερνήτης της Τσιάπας από το 2012, εξελέγη υποστηριζόμενος από το Πράσινο Οικολογικό Κόμμα του Μεξικού (το μικρό παιδί του PRI, Θεσμικό Επαναστατικό Κόμμα). Το παρατσούκλι «ξανθός», το οποίο υιοθετήθηκε από τον ίδιο και στο οποίο βασίζεται όλη η πολιτική του καριέρα, περιέχει σοβαρό πολιτικό συμβολισμό.

[iii] “Croquetas” ήταν το παρατσούκλι που είχαν δώσει οι ζαπατίστας στον RobertoAlboresGuillén, κυβερνήτη της Τσιάπας από το 1998 ως το 2000 και αναπληρωτή κυβερνήτη το 1997 όταν οι παραστρατιωτικοί δολοφόνησαν 45 ιθαγενείς, κυρίως γυναίκες και παιδιά, στην κοινότητα της Ακτεάλ. Η αιματηρή θητεία του χαρακτηρίζεται από διώξεις, δολοφονίες, επιθέσεις του στρατού (η δεύτερη μεγαλύτερη επίθεση μετά το 1995) και των παραστρατιωτικών, βιασμούς, εκτοπισμούς, απελάσεις αλληλέγγυων, καταστροφές κοινοτήτων.

[iv] JuanSabines. Πρώην κυβερνήτης της Τσιάπας από το 2006 ως το 2012, προσκείμενος στο κεντροαριστερό κόμμα PRD. Κατά τη θητεία του, το σχέδιο της «αντι-εξέγερσης» αναβαθμίζεται και εκσυγχρονίζεται.

[v] EmilioChuayffetChemor. Νυν υπουργός παιδείας της ομοσπονδιακής κυβέρνησης του κόμματος PRI και του EnriquePeñaNieto. Ως υπουργός εσωτερικών της ομοσπονδιακής κυβέρνησης του Zedilloαπό το 1995 ως το 1998 υπήρξε ο ηθικός αυτουργός της σφαγής της Ακτεάλ. Πνευματικό του παιδί είναι ο σημερινός πρόεδρος, υπεύθυνος της καταστολής στο Ατένκο το 2006.

Ενημέρωση για τη δολοφονική επίθεση παραστρατιωτικών σε βάσεις στήριξης του EZLN της κοινότητας της Realidad, που είχε ως αποτέλεσμα το θάνατο του συντρόφου Ζαπατίστα José Luis Solís López  και τον τραυματισμό άλλων 15, και συζήτηση για τη διοργάνωση κινητοποίησης αλληλεγγύης.

 ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 9 ΜΑΗ 2014, ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ (κτίριο Γκίνη), 8 μ.μ.

Αλληλέγγυες/οι από τον αναρχικό, αντιεξουσιαστικό και ελευθεριακό χώρο

Η ΓΕΝΙΚΗ ΔΙΟΙΚΗΣΗ ΤΟΥ ΖΑΠΑΤΙΣΤΙΚΟΥ ΣΤΡΑΤΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΘΝΙΚΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΑΝΑΛΑΜΒΑΝΕΙ ΤΗΝ ΑΠΟΔΟΣΗ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ
ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ ΤΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΚΑΛΗΣ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ ΤΟΥ ΚΑΡΑΚΟΛ 1 ΤΗΣ REALIDAD.

Ένοπλη επίθεση δέχθηκαν οι βάσεις στήριξης του EZLN της κοινότητας της Realidad, έδρα του καρακόλ 1, από μέλη της παραστρατιωτικής οργάνωσης CIOAC – HISTORICA (Ανεξάρτητο Κέντρο Εργατών Γης και Αγροτών – Ιστορικό *,) και των κομμάτων PVEM (Πράσινο Οικολογικό Κόμμα του Μεξικού) και PAN (Κόμμα Εθνικής Δράσης). Από την επίθεση δολοφονήθηκε ένας σύντροφος ζαπατίστας, δάσκαλος του «μικρού σχολείου για την ελευθερία σύμφωνα με τους/τις ζαπατίστας», και τραυματίστηκαν άλλοι 15.
Σύμφωνα με την ανακοίνωση του Συμβουλίου Καλής Διακυβέρνησης, την Πέμπτη 1 Μάιου ξεκίνησε στο καρακόλ της Realidad μια συνάντηση μεταξύ μελών της CIOAC – HISTORICA και του Συμβουλίου Καλής Διακυβέρνησης, καθώς και δύο εκπροσώπων του Κέντρου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων της Τσιάπας Frayba με την ιδιότητα του παρατηρητή, με στόχο την επίλυση του προβλήματος που είχε προκύψει από τις 16 Μαρτίου με την κατάσχεση, από τους παραστρατιωτικούς, οχήματος του αυτόνομου δήμου με φαρμακευτικό υλικό.
Την Παρασκευή 2 Μαΐου φτάνει στο καρακόλ μια επιτροπή αποτελούμενη από 15 μέλη της παραστρατιωτικής οργάνωσης CIOAC – HISTORICA με πρόσχημα την υποτιθέμενη απελευθέρωση του γραμματέα τους, Roberto Alfaro Velasco, ο οποίος είχε παραμείνει στο καρακόλ προκειμένου να συνεχιστεί ο διάλογος και να επέλθει κάποια συμφωνία.
Μετά τις διευκρινίσεις του ίδιου ότι δεν έχει απαχθεί ούτε κρατείται αλλά παραμένει στο καρακόλ με τη θέλησή του για να επιλυθεί το πρόβλημα, η επιτροπή αποφασίζει να παραμείνει για να συνεχιστεί, υποτίθεται, η διαδικασία διαλόγου.
Το απόγευμα της ίδιας μέρας παραστρατιωτικοί της κοινότητας, οπλισμένοι με ματσέτες, ρόπαλα και όπλα, και οργανωμένοι σε ομάδες, στήνουν δύο ενέδρες -τη μία στην είσοδο και την άλλη στο κέντρο της Realidad – και αρχίζουν να καταστρέφουν το αυτόνομο σχολείο και την αυτόνομη κλινική, καθώς και τον αγωγό του νερού. Την ίδια στιγμή φτάνουν στην κοινότητα τρία οχήματα με 70 ζαπατίστας οι οποίοι πέφτοντας στην ενέδρα που είχε στηθεί στην είσοδο από 140 ένοπλους παραστρατιωτικούς της CIOAC – HISTORICA, του PVEM και του PAN, προσπαθούν να αμυνθούν. Οι σύντροφοι που σπεύδουν να τους βοηθήσουν δέχονται και αυτοί επίθεση από την δεύτερη ομάδα. Σε αυτή την ενέδρα δολοφονείται ο σύντροφος José Luis Solís López (ο σύντροφος έφερε τραύματα από σφαίρες, ένα στο πόδι, ένα στο θώρακα και ένα στο πίσω μέρος του κρανίου από χαριστική βολή, καθώς και χτυπήματα από ματσέτα στο στόμα και ρόπαλα στην πλάτη). Συνολικά τραυματίζονται άλλοι 15 από σφαίρες, ματσέτες και ρόπαλα και μεταφέρονται στο αυτόνομο νοσοκομείο – σχολείο «Η πρώτη ελπίδα, σύντροφος Pedro».
Το Συμβούλιο Καλής Διακυβέρνησης αναφέρει πως η καθυστέρηση στην δημοσιοποίηση των γεγονότων έγινε προκειμένου να προηγηθεί η ανακοίνωση των ανεξάρτητων παρατηρητών της οργάνωσης Frayba, που «ήταν παρόντες και δεν ανήκουν σε καμία ομάδα. Τώρα φαίνεται ξεκάθαρα ότι όλα όσα δημοσιεύθηκαν στον εμπορικό τύπο είναι ψέματα. Δεν υπήρξε σύγκρουση αλλά επίθεση εναντίον μας».
Για άλλη μια φορά, τα ρεπορτάζ των προοδευτικών εφημερίδων, κυρίως της Jornada και της Proceso, βασισμένα σε πληροφόρηση που έλαβαν απευθείας από την κυβέρνηση της Τσιάπας και τους παραστρατιωτικούς της CIOAC – HISTORICA, κάνουν λόγο για μία «ενδοκοινοτική διένεξη» στα πλαίσια της οποίας παρουσιάζουν το κράτος σαν «ουδέτερο διαμεσολαβητή». Αυτό είναι το προσωπείο της «αντικειμενικής ενημέρωσης». Ή αλλιώς τα ΜΜΕ στην υπηρεσία της αντι-εξέγερσης.
Το Συμβούλιο Καλής Διακυβέρνησης καταγγέλλει ότι οι δολοφόνοι του συντρόφου ζαπατίστα και φυσικοί αυτουργοί της επίθεσης παραμένουν ελεύθεροι και συνεχίζουν να εκτελούν τις εντολές που έχουν λάβει από τους «ανώτατους ηγέτες των παραστρατιωτικών, τον κυβερνήτη της Τσιάπας Manuel Velasco Cuello και τον πρόεδρο του Μεξικού Peña Nieto».
Τέλος, δηλώνει ότι μετά τη δειλή δολοφονία του συντρόφου Galeano (José Luis Solís López), το Συμβούλιο Καλής Διακυβέρνησης αποφάσισε να αποσυρθεί από την υπόθεση. Στο εξής η έρευνα και η απόδοση δικαιοσύνης βρίσκεται στα «χέρια της Γενικής Διοίκησης του EZLN».

* Παραστρατιωτική οργάνωση που πρόσκειται στο κεντροαριστερό κόμμα PRD (Κόμμα  της Δημοκρατικής Επανάστασης)

Σύμφωνα με την καταγγελία του Συμβουλίου Καλής Διακυβέρνησης του Καρακόλ της Μορέλια, στις 30 Ιανουαρίου 2014 βάσεις στήριξης του EZLNτης κοινότητας 10 deAbril, του αυτόνομου ζαπατιστικού δήμου 17 deNoviembre, δέχθηκαν ένοπλη επίθεση από 300 περίπου οπαδούς και μέλη της οργάνωσης Cioacdemocrática(«Δημοκρατικό – Ανεξάρτητο Κέντρο Εργατών Γης και Αγροτών») της κοινότητας 20 deNoviembre, οι οποίοι έδρασαν από κοινού με στελέχη της παραστρατιωτικής οργάνωσης ORCAO,  που πρόσκειται στο κεντροαριστερό κόμμα PRD. Από την επίθεση 6 σύντροφοι ζαπατίστας τραυματίστηκαν, οι 3 σοβαρά. Ωστόσο, οι παραστρατιωτικοί δεν αρκέστηκαν σε αυτό. Μέλη του ιατρικού προσωπικού του νοσοκομείου SanCarlos,  της γειτονικής πόλης Altamirano, που έσπευσαν να προσφέρουν ιατρική βοήθεια στους τραυματίες, δέχθηκαν επίσης επίθεση, χτυπήθηκαν και κρατήθηκαν όμηροι για αρκετές ώρες.

Το Συμβούλιο Καλής Διακυβέρνησης της Μορέλια καταγγέλλει επίσης τον πρόεδρο του Μεξικού EnriquePeñaNieto, έναν  «θρασύ επιστάτη που πουλάει τους φυσικούς μας πόρους και τη μάνα γη», τον κυβερνήτη της πολιτείας Τσιάπας ManuelVelascoCuello, τον «μικρό αρχιυπηρέτη», και τον «επιστάτη», δήμαρχο της πόλης LasMargaritas, ManuelCulebroGordillo, έναν «απατεώνα και ψεύτη, συνεργό των ηγετών της οργάνωσης Cioacdemocrática» ως ηθικούς αυτουργούς.  

Οι απειλές και οι επιθέσεις εναντίον των ζαπατίστας της κοινότητας 10 deAbrilξεκίνησαν το 2007 και έχουν στόχο την υφαρπαγή της γης από τους παραστρατιωτικούς,  γης που ανακτήθηκε «με το αίμα που έχυσαν οι  σύντροφοί μας» το 1994. «Και αυτό δεν έχει τιμή».  

Νοέμβριος 2013

Στους φοιτητές/τριες που παρακολούθησαν ή θέλουν να παρακολουθήσουν τα  μαθήματα του πρώτου επιπέδου του Μικρού Ζαπατιστικού Σχολείου:

Προς κάθε ενδιαφερόμενο:

Σύντροφοι, συντρόφισσες, συντρόφοισσες[i]

Όπως έχει γίνει συνήθεια πλέον, με προορίζουν να λέω τις κακές ειδήσεις. Ορίστε λοιπόν:

ΠΡΩΤΟ. – Οι λογαριασμοί ( σας αναθέτω εδώ να ελέγξετε  καλά τις προσθέσεις, τις αφαιρέσεις και τις διαιρέσεις, γιατί τα μαθηματικά δεν είναι το δυνατό μου σημείο ή μάλλον ούτε αυτό είναι το δυνατό μου σημείο):

Α) – Έξοδα του πρωτοβάθμιου σχολείου τον Αύγουστο του 2013 για 1281 μαθητές:

– Υποστηρικτικό υλικό (4 βιβλία κειμένων και 2 DVD) για 1281 μαθητές: 100.000 (εκατό χιλιάδες ) μεξικανικά πέσος.

– Μεταφορά και σίτιση 1281 μαθητών από το CIDECIστην κοινότητα όπου παρακολούθησαν τα μαθήματα και επιστροφή: 339.778,27 (τριακόσια τριάντα εννέα χιλιάδες επτακόσια εβδομήντα οκτώ πέσος και είκοσι επτά λεπτά), κατανεμημένα με τον εξής τρόπο:

Έξοδα  της κάθε περιφέρειας για τη μεταφορά με φορτηγά των μαθητών από το  CIDECI σε κάθε χωριό και την επιστροφή τους στο CIDECI, αλλά και για τη σίτιση των παιδιών των  μαθητών/τριών.

Ρεαλιδάδ – 64.126 πέσος

Οβεντίκ – 46.794 πέσος

Γκαρούτσα – 122.184,77 πέσος

Μορέλια – 36.227,50 πέσος

                                  Ρομπέρτο Μπάρριος – 70.446_________________

Γενικό σύνολο – 339.778,27 πέσος

Σημείωση: Πράγματι, και σε μένα έκανε εντύπωση αυτό το «77 λεπτά», αλλά αυτός ήταν ο λογαριασμός που μου έδωσαν. Δεν μας έχει αγγίξει, δηλαδή, η μόδα της στρογγυλοποίησης.

– Μεταφορά 200 φυλάκων [ii]στο CIDECIγια την παράδοση των μαθημάτων και επιστροφή: 40.000 (σαράντα χιλιάδες) πέσος. Η σίτισή τους καλύφθηκε από τους συντρόφους και τις συντρόφισσες του CIDECI–Unitierra. Ευχαριστούμε τον DoctorRaymundo και όλες και όλους τους συντρόφους/ισσες του CIDECI, ιδιαίτερα τους συντρόφους/ισσες της κουζίνας (προσοχή: μου χρωστάτε ταμάλες).

Το σύνολο των εξόδων των ζαπατιστικών κοινοτήτων για 1281 μαθητές των πρωτοβάθμιων μαθημάτων τον Αύγουστο του 2013: 479.778,27 (τετρακόσιες εβδομήντα εννέα χιλιάδες επτακόσια εβδομήντα οκτώ πέσος και είκοσι επτά λεπτά).

Έξοδα κατά μέσο όρο ανά μαθητή: 374, 53 (τριακόσια εβδομήντα τέσσερα  πέσος και πενήντα τρία λεπτά).

Β) – Έσοδα του Μικρού Ζαπατιστικού Σχολείου:

Έσοδα από την εγγραφή (το κουτί που βρισκόταν στο  CIDECI): 409.955 (τετρακόσιες εννιά χιλιάδες εννιακόσια πενήντα πέντε μεξικανικά πέσος).

Σε εθνικό νόμισμα: 391.721 πέσος

Σε δολάρια: 1.160 πέσος

Σε ευρώ: 175 πέσος

Έσοδα κατά μέσο όρο από την συνδρομή εγγραφής του κάθε μαθητή: 320,02 (τριακόσια είκοσι πέσος και δύο λεπτά).

ΔΕΥΤΕΡΟ. – Περίληψη  και συνέπειες:

Κατά μέσο όρο, κάθε μαθητής  ενισχύθηκε οικονομικά με 54,51 (πενήντα τέσσερα πέσος και πενήντα ένα λεπτά) τα οποία καλύφθηκαν από τις δωρεές αλληλέγγυων. Δηλαδή, οι μαθητές/τριες  αλληλοβοηθήθηκαν μεταξύ τους.

Δηλαδή, με άλλα λόγια, δεν βγαίνει ο λογαριασμός, σύντροφοι. Και μπορέσαμε να το φέρουμε σχεδόν εις πέρας,  χάρη σε κάποιους/ες μαθητές/τριες που συνεισέφεραν περισσότερα από τα απαραίτητα εκατό πέσος (κάποιοι/ες δεν έδωσαν τίποτε) και στις δωρεές γενναιόδωρων ατόμων.

Ευχαριστούμε από καρδιάς όσους/ες έδωσαν περισσότερα και όσους/ες έκαναν αυτές τις καταπληκτικές δωρεές. Θα έπρεπε να τους ευχαριστήσουν και όσοι,ες  δεν πλήρωσαν αυτά τα εκατό πέσος ή δεν έδωσαν απολύτως τίποτε.

Ξέρουμε πως είναι προβληματικό να επαναλαμβάνεται η ίδια ιστορία και κάποιοι/ες  να πληρώνουν για τα μαθήματα των άλλων, γι’ αυτό και είχαμε να αντιμετωπίσουμε τις εξής επιλογές:

α) – Να κλείσουμε το μικρό σχολείο.

β) –Να μειώσουμε τον αριθμό των συμμετεχόντων σε αυτό που θα μπορούμε να καλύψουμε οι ζαπατίστας. Όπως μου είπε ο Εξεγερμένος Υποδιοικητής Μοϊσές, θα πρέπει να είναι γύρω στους 100 ανά καρακόλ, συνολικά 500.

γ) –Να αυξηθεί το κόστος και να γίνει υποχρεωτικό.

Πιστεύουμε ότι δεν πρέπει να κλείσουμε το  μικρό σχολείο γιατί αυτό μας έδωσε την ευκαιρία να γνωρίσουμε και να μας γνωρίσουν άνθρωποι που πριν ούτε γνωρίζαμε ούτε μας γνώριζαν.

Θεωρούμε επίσης ότι αν μειώσουμε τον αριθμό των συμμετεχόντων, πολλοί/ές  θα δυσαρεστηθούν ή  θα θυμώσουν γιατί τα έχουν ετοιμάσει όλα για να παρευρεθούν και τι θα γίνει αν μείνουν έξω. Κυρίως τώρα που γνωρίζουν πως η ουσία του σχολείου βρίσκεται στα μαθήματα που γίνονται στις κοινότητες και μαζί με τους φύλακες. Και καθώς σε μένα θα τύχαινε να πω το νέο, θα πλεόναζαν  οι βρισιές που δεν είναι από μέντα[iii].

Το μόνο που μένει λοιπόν είναι να σας ζητήσουμε να πληρώσετε τα έξοδα της μετακίνησης και της σίτισής σας. Ξέρουμε πως αυτό, όχι μόνο θα ενοχλήσει κάποιους/ες, αλλά μπορεί να αφήσει έξω αρκετούς/ες. Για το λόγο αυτό σας ειδοποιούμε έγκαιρα προκειμένου να βρείτε τον τρόπο για να συμπληρώσετε τη συνδρομή σας και/ή τη συνδρομή όσων συντρόφων σας θέλουν και μπορούν να παρευρεθούν αλλά δεν έχουν συμπληρώσει το ποσό.

Το κόστος τώρα θα είναι 380 (τριακόσια ογδόντα μεξικανικά πέσος ) για κάθε φοιτητή/τρια και θα πρέπει να καλυφθεί κατά την εγγραφή του/της στο CIDECI τις ημερομηνίες που αναγράφονται. Αν θέλετε  τώρα να φέρετε επιπλέον ένα κιλό φασόλια και ένα κιλό ρύζι, πολύ ευχαρίστως.

Σας παρακαλούμε, σας ικετεύουμε, σας θερμοπαρακαλούμε να διευκρινίσετε με ποιους/ες  έρχεστε, πόσοι είστε καθώς και τις ηλικίες σας, γιατί μετά μας έρχονται μέιλ που μας λένε «έρχομαι με τα παιδιά μου»,  και από τη στιγμή που έρχονται, ξεχάστε το κάστινγκ για το “TheWalkingDead”. Όλοι/ες όσοι/ες  παρευρεθούν στα μαθήματα, είτε είναι παιδιά, ενήλικες, ηλικιωμένοι, ή ζωντανοί νεκροί, πρέπει προηγουμένως να έχουν εγγραφεί.

Επίσης πρέπει να διευκρινίσετε τις ημερομηνίες που θα παρευρεθείτε. Υπάρχουν 2 ημερομηνίες αυτή τη φορά, μια στο τέλος Δεκεμβρίου και μια άλλη στις αρχές Ιανουαρίου. Είναι σημαντικό να γνωρίζουμε για ποια από τις δύο θα γραφτείτε γιατί, όπως ήδη ξέρετε, υπάρχει μια ιθαγενική οικογένεια που ετοιμάζεται να σας δεχθεί και να σας φροντίσει, ένας ή μια φύλακας που προετοιμάζεται να σας καθοδηγήσει, ένας ή μια  οδηγός που ετοιμάζει το όχημα που θα σας μεταφέρει, ένα ολόκληρο χωριό που θα σας υποδεχθεί. Επίσης πρέπει να διευκρινίσετε αν θα πάτε σε κοινότητα ή θα παρακολουθήσετε τα μαθήματα στο CIDECI του SanCristóbaldelasCasas, στην Chiapas.

Ελάτε να ακούσετε και να μάθετε, γιατί κάποιοι/ες ήρθαν για να δώσουν διάλεξη φεμινισμού, χορτοφαγίας, μαρξισμού και άλλων «ισμών». Και τώρα δυσανασχετούν, γιατί οι ζαπατίστας δεν υπακούμε σε όσα ήρθαν να μας διδάξουν: ότι δηλαδή πρέπει να αλλάξουμε τον επαναστατικό νόμο των γυναικών σύμφωνα με τις υποδείξεις τους και όχι σύμφωνα με τις αποφάσεις των γυναικών ζαπατίστας, ότι δεν αντιλαμβανόμαστε τα πλεονεκτήματα της μαριχουάνα, να μην φτιάχνουμε τα σπίτια από τσιμέντο γιατί είναι καλύτερα από πλίνθους και άχυρο, να μην φοράμε παπούτσια γιατί περπατώντας ξυπόλητοι βρισκόμαστε περισσότερο σε επαφή με τη μάνα γη. Τέλος, να υπακούσουμε σε αυτό που ήρθαν να μας διατάξουν… δηλαδή να μην είμαστε ζαπατίστας.

ΕΙΔΙΚΕΣ ΠΕΡΙΠΤΩΣΕΙΣ: Οι αναρχικοί/ες

Δεδομένης της καμπάνιας αντι-αναρχισμού που ενορχηστρώνουν οι “καλές” συνειδήσεις και η “καθωσπρέπει αριστερά”, ενωμένες με την παραδοσιακή δεξιά σε μια αγία σταυροφορία με στόχο να κατηγορήσουν τους αναρχικούς, νέους και μεγάλους, ότι  όχι μόνο προκαλούν το σύστημα (λες και ο αναρχισμός έχει κι άλλη επιλογή), αλλά και αποσυνθέτουν τις σκηνογραφίες τους (σβήνουν τα φώτα για να μη βλέπουν τους αναρχικούς;), φτάνοντας μέχρι τα άκρα με προσδιορισμούς του τύπου αναρχο-κοράκια, αναρχο-προβοκάτορες, αναρχο-τραμπούκοι, αναρχο-και-τα-λοιπά (κάπου διάβασα και για αναρχο-αναρχικό, καταπληκτικό ε;), εμείς, οι άντρες και γυναίκες ζαπατίστας, δεν μπορούμε να αγνοήσουμε το κλίμα υστερίας που, τόσο αποφασιστικά, ζητά, απαιτεί να σεβόμαστε τις τζαμαρίες (που δεν δείχνουν αλλά κρύβουν όλα όσα συμβαίνουν ακριβώς πίσω από αυτές: εργασιακές συνθήκες δουλείας, ανύπαρκτη υγιεινή, κακή ποιότητα, ανεπαρκές επίπεδο διατροφής, ξέπλυμα χρήματος, φορολογικές απάτες, διαρροή κεφαλαίου).

Γιατί τώρα φαίνεται πως για όλες αυτές τις λαμογιές που καλύπτονται ανεπιτυχώς πίσω από τον όρο «δομικές μεταρρυθμίσεις», για την εργασιακή λεηλασία των εκπαιδευτικών, για το ξεπούλημα σε τιμή ευκαιρίας του πλούτου της χώρας, για την καταλήστευση των εξουσιαζόμενων από την κυβέρνηση μέσω των φόρων, για τη φορολογική ασφυξία -που ευνοεί μόνο τα μεγάλα μονοπώλια, για όλα αυτά φταίνε οι αναρχικοί.

Για το γεγονός ότι ο καλός κόσμος δεν βγαίνει πλέον στους δρόμους να διαμαρτυρηθεί (μα, αφού υπάρχουν οι πορείες, οι πολιτικές καθιστικές διαμαρτυρίες, οι αποκλεισμοί, τα συνθήματα στους τοίχους, τα φεϊγ βολάν… -ναι, αλλά είναι των εκπαιδευτικών-οδηγών-πλανόδιων-φοιτητών-δηλαδή-των-ινδιάνων και των βλάχων, εγώ εννοώ τον καλό-καλό-κόσμο-της-πρωτεύουσας -α, ναι!, η μυθική μεσαία τάξη, τόσο κολακευμένη και ταυτόχρονα τόσο περιφρονημένη και εξαπατημένη από ολόκληρο το μιντιακό και πολιτικό φάσμα), για το ότι η καθεστωτική αριστερά λεηλατεί και αυτή τους χώρους διαμαρτυρίας, ότι η «μοναδική αντιπολίτευση στο καθεστώς»[iv] επισκιάζεται συνεχώς από τους χωρίς όνομα, ότι η αυθαίρετη επιβολή πλέον ονομάζεται «διάλογος και διαπραγμάτευση», για τις δολοφονίες μεταναστών, γυναικών, νεαρών, εργατών, παιδιών, για όλα αυτά φταίνε οι αναρχικοί.

Για όσους αγωνίζονται και βλέπουν τους εαυτούς τους ως κομμάτι του «Α», σημαία δίχως έθνος και σύνορα, και συμμετέχουν στην ΕΚΤΗ, αλλά είναι πραγματικά αναρχικοί και όχι απλά μια περαστική φάση με ημερομηνία λήξης ή ένα lifestyle, έχουμε πέρα από μια συντροφική αγκαλιά, μια ιδιαίτερη παραγγελία:

Σύντροφοι Αναρχικοί: εμείς οι ζαπατίστας, άνδρες και γυναίκες, δεν θα σας καταλογίσουμε τις ελλείψεις μας (συμπεριλαμβανόμενης της έλλειψης φαντασίας), ούτε θα σας θεωρήσουμε υπεύθυνους για τα λάθη μας, ακόμα, δε, λιγότερο δεν θα σας κυνηγήσουμε γι’  αυτό που είστε. Και κάτι ακόμα.  Σας λέω, λοιπόν, πως τον Αύγουστο διάφοροι προσκεκλημένοι ακύρωσαν τη συμμετοχή τους γιατί, όπως είπαν, δεν μπορούσαν να μοιράζονται την τάξη με “νεαρούς αναρχικούς, κουρελήδες, πανκς, με piercing και γεμάτους tattoo”, και ανέμεναν (αυτοί που δεν είναι ούτε νεαροί, ούτε αναρχικοί, ούτε κουρελήδες, που δεν έχουν piercing ούτε tattoo) μια συγγνώμη, καθώς και την εκκαθάριση της λίστας των προσκεκλημένων. Ακόμη περιμένουν, ανώφελα…

Αυτό, λοιπόν, που θέλουμε να σας ζητήσουμε είναι, τη στιγμή της εγγραφής,  να μας δώσετε ένα κείμενο, μισής σελίδας το πολύ, όπου θα απαντάτε στις κριτικές και τις κατηγορίες που δεχτήκατε από τα ιδιωτικά μέσα. Αυτό το κείμενο θα δημοσιευτεί σε ένα ειδικό τμήμα της ιστοσελίδας μας (enlacezapatista.ezln.org.mx) και σε ένα περιοδικό-fanzine– ή όπως-αλλιώς-το-λένε, που σύντομα θα κυκλοφορήσει στον παγκοσμίως παγκόσμιο κόσμο, και το οποίο θα εκδίδεται και θα γράφεται από ιθαγενείς ζαπατίστας. Θα είναι τιμή για εμάς, στο πρώτο τεύχος του περιοδικού μας  να βρίσκεται ο λόγος σας δίπλα στο δικό μας.

Ε;

Ναι, όντως αξίζει μια σελίδα ακόμα και με μόνο μια λέξη που να καλύπτει όλη την επιφάνεια, κάτι σαν “Είστε ψεύτες!”. Ή κάτι πιο εκτενές του τύπου “θα σας εξηγούσα τι σημαίνει αναρχισμός αν πίστευα πως θα καταλαβαίνατε” ή “ο αναρχισμός είναι ακατάληπτος για τους νάνους στη σκέψη”  ή “οι πραγματικές αλλαγές εμφανίζονται πρώτα στα βιβλία συμβάντων της αστυνομίας” ή “γαμώ την αστυνομία της σκέψης” ή το εξής απόσπασμα του βιβλίου Χτυπήματα και Αντιχτυπήματα, του MiguelAmorós: “όλος ο κόσμος θα έπρεπε να γνωρίζει ότι το BlackBloc δεν είναι μια οργάνωση αλλά μια τακτική αγώνα στο δρόμο, παρόμοια με τη βασκική kaleborroka, την οποία εφάρμοζε ένας αστερισμός από ελευθεριακές, αυτόνομες ή εναλλακτικές ομάδες στο πλαίσιο των αγώνων των καταλήψεων την δεκαετία του ‘80  σε διάφορες πόλεις της Γερμανίας”, και να προσθέσετε κάτι του τύπου “αν θέλετε να κάνετε οποιαδήποτε κριτική, προηγουμένως ερευνήστε . Η καλογραμμένη άγνοια είναι σαν την καλοειπωμένη χαζομάρα: το ίδιο ανούσιες”.

Όπως και να’ χει, είμαι σίγουρος πως θα βρείτε ιδέες.

ΤΡΙΤΟ. – Μια όχι τόσο κακή είδηση: σας υπενθυμίζω τις ημερομηνίες και τον τρόπο που θα ζητήσετε την πρόσκληση και την εγγραφή σας:

Ημερομηνία του δεύτερου κύκλου του μικρού σχολείου:

Εγγραφή στις 23 και 24 Δεκεμβρίου 2013.

Μαθήματα από τις 25 έως τις 29 Δεκεμβρίου 2013 και αναχώρηση στις 30.

Για όσους/ες θέλουν να μείνουν για τον εορτασμό της 20^ης επετείου της ζαπατιστικής εξέγερσης, για να γιορτάσουν αλλά και να θυμηθούν εκείνο το χάραμα της 1^ης Γενάρη 1994, η γιορτή θα πραγματοποιηθεί στις 31 Δεκέμβρη και την 1^η Γενάρη.

Ημερομηνίες του τρίτου κύκλου του μικρού σχολείου:

Εγγραφή 1 και 2 Γενάρη 2014.

Μαθήματα από τις 3 έως τις 7 Γενάρη 2014. Αναχώρηση στις 8 Ιανουαρίου 2014, και επιστροφή στη γωνιά του κόσμου όπου ζει ο καθένας.

Για να ζητήσετε την πρόσκληση και την εγγραφή σας, στείλτε ένα μέιλ στην ηλεκτρονική διεύθυνση:

escuelitazapDicEne13_14@ezln.org.mx

ΤΕΤΑΡΤΟ. – Άλλη μια όχι τόσο κακή είδηση: υποτίθεται πως εγώ θα άνοιγα αυτή τη φάση με ένα κείμενο πολύ διαφορετικό, χαιρετίζοντας τους νεκρούς/ες μας, τον SubPedro[v], τον TataJuanChávez[vi], την Chapis[vii], τα παιδιά του νηπιαγωγείου ABC[viii], τους δασκάλους που αντιστέκονται, καθώς και με μια ιστορία με τον Duritoκαι το Γατόσκυλο. Αλλά αυτό θα γίνει με κάποια άλλη ευκαιρία, αφού επείγει το κείμενο που αφορά στους  λογαριασμούς και στην επιβεβαίωση των ημερομηνιών. Το ξέρουμε εξάλλου: το επείγον δεν αφήνει χρόνο για το σημαντικό. Γι’ αυτό απαλλαγήκατε … προς το παρόν,  από την ανάγνωση πραγμάτων που δεν είναι «ιδιαίτερα σημαντικά – για – την – παρούσα – συγκυρία».

Σας χαιρετώ και, είτε το πιστεύετε είτε όχι, ο κόσμος είναι μεγαλύτερος και από τον πιο σκανδαλιστικό  κύριο τίτλο των μίντια. Ένας λόγος για να διευρύνουμε το βήμα, το βλέμμα, το αυτί … και την αγκαλιά.

Από τα βουνά του Νοτιοανατολικού Μεξικού

SupMarcos

Θυρωρός του Μικρού Σχολείου και υπεύθυνος για τις κακές ειδήσεις.

Μεξικό, Νοέμβρης 2013

________________________________________________________________________

Άκου και δες τα βίντεο που συνοδεύουν αυτό το κείμενο:

KennyArkana με το ραπ τραγούδι που έχει τίτλο «VpourVerités». Σε κάποιο σημείο λέει: «ευλογημένοι όσοι παρεμβαίνουν, όσοι δημιουργούν κάτι άλλο».

__________________________________________________________________________

Απόσπασμα από την ταινία «VforVendetta” που αναφέρεται στη σχέση ανάμεσα στο φόβο και την υπακοή, και σε έναν άλλο τρόπο αντίληψης των λέξεων «δικαιοσύνη» και «ελευθερία».

_________________________________________________________________________

Ο PedroInfanteμε το τραγούδι «είμαι αυτός που είμαι», των ManuelEsperónκαι FelipeBermejo, στην ταινία «Η τέταρτη λέξη» με τους MargaLópez, SaraGarcíaκαι PrudenciaGrifell, 1955, σκηνοθετημένη από τον JuliánSoler. Το βάζω μόνο και μόνο για να τσαντίσω όσους θέλουν να μας αλλάξουν ανάλογα με τον τρόπο και το γούστο τους.

MALAS Y NO TAN MALAS NOTICIAS.

Την 1^η Ιανουαρίου 1994 οι ιθαγενείς ζαπατίστας καταλαμβάνουν τις πόλεις και τα χωριά της πολιτείας Τσιάπας. Η κραυγή «φτάνει πια!» που ακούγεται για πρώτη φορά από τα στόματα των χιλιάδων εξεγερμένων του Νοτιοανατολικού Μεξικού θα αντηχήσει σε κάθε γωνιά του κόσμου, εκφράζοντας όλους/ες όσους/ες από τα κάτω αγωνίζονται για ελευθερία και αξιοπρέπεια.

19 χρόνια μετά, στις 21 Δεκεμβρίου 2012, δεκάδες χιλιάδες ζαπατίστας καταλαμβάνουν  χωρίς όπλα αυτή τη φορά τις πέντε μεγαλύτερες πόλεις της Τσιάπας, και σιωπηλά μας στέλνουν το ίδιο μήνυμα. «Το μήνυμά μας δεν είναι ένα μήνυμα υποταγής. Ούτε μήνυμα πολέμου, θανάτου και καταστροφής. Είναι ένα μήνυμα αγώνα και αντίστασης».  Είναι η ίδια κραυγή για ελευθερία και αξιοπρέπεια, που γεννήθηκε πριν από περισσότερα από 500, 100, 45, 30, 20  χρόνια,  πριν από λίγες μέρες,  ή σήμερα.  «Είμαστε ο αγώνας 500 χρόνων. Είδαμε τους προγόνους μας να υποφέρουν και να αγωνίζονται, να πολεμούν για την ανεξαρτησία αλλά να παραμένουν σκλάβοι. Είδαμε τους παππούδες μας να παλεύουν για γη και ελευθερία στην επανάσταση του Ζαπάτα, αλλά να παραμένουν σκλάβοι. Είδαμε τους πατεράδες μας με την οργή στα μάτια και στα χέρια, και καταλάβαμε πως δεν είχαν τελειώσει όλα, πως σε κάποια γωνιά της καρδιάς και του νου μας υπήρχε κάτι πολύτιμο, αυτό που μας κρατούσε ζωντανούς, αυτό που έδινε ώθηση στο βήμα μας, στο συλλογικό μας βήμα: η αξιοπρέπεια”.

Continue reading →